B e a u . . .

Beau, een schitterend lieve en prachtig mooie golden retriever …….!

Zo klein als hij was, direct al een enorme doorzetter, op alle gebieden.

Een  hele bijzondere en fantastische hond met een eigen willetje en een gouden

karakter.

Je kon het gewoon niet beter en mooier treffen, dan met dat mannetje….

Vanaf de eerste dag met Beau, alleen maar intens genieten en lachen. Op ontelbaar

prachtig mooie wandelingen en avonturen met hem, elke dag een feestje.

Wat een hond, wat een kameraad! Zovéél liefde gegeven, zovéél liefde ontvangen.

Alles uit het leven gehaald, zelfs toen het allemaal moeilijker werd, was hij niet te stoppen, door zijn enorme wilskracht en blijde karakter. Nooit iets willen missen en nooit op willen geven, niet voor zichzelf en niet voor de baas. Een unieke en zielstrouwe vriend, wat overblijft zijn gouden herinneringen, heel veel dankbaarheid en respect, voor hem…….

Toen Beau tussen de 6 en 7 jaar was, kreeg hij langzaam maar zeker last van problemen aan de rug/achterhand. Het wandelen ging minder soepel dan voorheen, hij leek af en toe bij de achterpoten, een stapje over te slaan of te missen. Het natuurlijke ritme klopte van de wandelpas, klopte niet meer zoals het hoorde te wezen.

Op dat moment denk je nog, misschien is er even iets verstuikt geraakt of zit er iets in zijn pootje, mogelijk iets van overbelasting of vermoeidheid.

Dus je blijft vooral opletten of het niet verergerd en hopelijk juist weer beter zal gaan worden.

Het tegendeel bleek waar te zijn. Beau liep niet alleen geforceerd maar begon zelfs af en toe door zijn achterpoten te zakken, zijn achterhand hield het gewoon niet.

Beau zat dan ineens in een soort spagaat met zijn achterpoten en was dan met zijn achterkant volledig doorgezakt, alleen nog steunend op zijn voorpoten.

Dit was wel een grote schrik, je begint je toch grote zorgen te maken, temeer omdat dit steeds vaker voor begon te komen.

Dus natuurlijk toch een afspraak met de dierenarts gemaakt. Er zijn toen een aantal foto`s gemaakt van Beau`s rug en achterhand. De uitslag was niet goed en verontrustend.

Volgens de diagnose bleek Beau de aandoening spondylose te hebben ontwikkeld.

Hieronder volgt een uitleg over deze aandoening:

Spondylose is een aandoening aan de wervelkolom resulterend in botwoekeringen die druk op de uittredende zenuwen veroorzaken. Bij spondylose is er een vergroeiing (degeneratie) opgetreden tussen de wervels, aan de onderzijde van de wervellichamen. Hierdoor ontstaat verstijving van één tussenwervelschijf of meerdere tussenwervelschijven. Er wordt extra bot gevormd aan de zijkanten en de onderzijde van het wervellichaam die de wervels met elkaar verbindt. Dit bot kan omliggende weefsels irriteren wat tot klinische klachten kan leiden. Het gevolg is pijn wat zich manifesteert afhankelijk van de plaats waar de botwoekeringen zich bevinden. Het bewegen wordt uiterst pijnlijk of zelfs onmogelijk.

Diagnose
Het bewegen van de rug wordt pijnlijk wat zich bijvoorbeeld uit in het feit dat de hond niet meer in de auto wil springen of geen trap meer wil lopen. Ook stijfheid bij het overeind komen na enige tijd gelegen te hebben behoort tot de symptomen. Met behulp van röntgenopnamen kan geïnventariseerd worden op welke plaatsen en in welke mate de aandoening aanwezig is. Zelden is er sprake van beschadiging van de zenuwen die in de directe nabijheid van de wervellichamen lopen. Zenuwuitval is dan ook een zeldzaam waargenomen symptoom. Wel kan door de toegenomen weefseldruk in de directe omgeving van de zenuw pijn ontstaan. Uiteindelijk kunnen wervels met elkaar vergroeien, de bewegelijkheid is dan verloren maar de irritatie neemt door de stabilisatie wel af. Helaas is de aandoening vrijwel altijd op meerdere plaatsen aanwezig zodat er altijd wel een gevoelige plaats overblijft.
Een bijzondere locatie is die bij de overgang van de laatste lendenwervel naar het staartbeen. Op deze plaats kunnen de botwoekeringen dusdanige vormen aannemen dat als gevolg hiervan er wel zenuwuitval optreedt. De klachten kunnen zo ernstig worden dat de hond euthanaseert moet worden.

De behandeling
De botwoekeringen zijn niet te verwijderen, zodat de behandeling streeft naar het vertragen van de artrosevorming en het optimaliseren van alle andere factoren die een rol spelen bij de klachten. Vaak betreft het wat grotere honden op gevorderde leeftijd, niet zelden zijn er dan ook nog meerdere problemen aanwezig zoals heupdysplasie en knieproblemen.
Als de problemen goed geïnventariseerd zijn dan kan een individueel behandelingsplan opgesteld worden.
Met behulp van medicatie en gerichte bewegingstherapie is het vaak mogelijk om een stabiele situatie te bereiken voor de hond, vrij van pijn en met ruim voldoende levenskwaliteit.
Preventieve maatregelen zijn bij deze aandoening niet mogelijk. De oorzaak van spondylose is niet goed bekend. De ziekte is erfelijk.

Dit was dus absoluut géén goede diagnose en bovendien kregen we te horen dat het een progressieve aandoening is, wat betekent dat het steeds erger zal worden en dat het niet te behandelen is.

Beau zou als het ware steeds minder beweeglijk raken met als ergste scenario; zenuwuitval en verlamming van de achterhand.

Het was zo moeilijk te accepteren, dat dit de vooruitzichten waren voor een hondje wat juist zó enorm veel van het leven genoot en van alle grote wandelavonturen die hij dagelijks mocht meemaken, altijd vliegen en rennen en onvermoeibaar….

Dus het was onvermijdelijk om een grote zoektocht te beginnen naar mogelijke behandelingen of therapieën. Het lukte gewoon niet om simpelweg te accepteren dat het vanaf nu gewoon bergafwaarts zou gaan met alle gevolgen van dien….

Zwemmen zou goed zijn om de achterhand en rugspieren te versterken, zodat deze spieren de gewrichten juist zouden kunnen ontlasten. Alleen… Beau was al een paar jaar aan het zwemmen (zie menu website), dit was begonnen vooral voor het spel en de ontspanning en de spierontwikkeling was natuurlijk mooi meegenomen.

Maar de eerder genoemde problemen waren in het zwembad ook toen al aan de orde gekomen. Beau was door de spondylose niet altijd meer in goed in staat zijn rug/achterhand boven het water te houden, als hij aan het zwemmen was. Het achterste gedeelte van Beau`s lijf zonk letterlijk als het ware, omdat het natuurlijk te pijnlijk was het omhoog te houden.

Het zoeken naar een mogelijke oplossing, ondanks de uitspraak van de dierenarts dat die er niet was, bleef volop doorgaan, Beau moest geholpen worden….

Vele e-mails werden verstuurd naar allerlei hoog aangeschreven dierenartsen en/of dierenklinieken in het land, met daarin het verhaal van Beau beschreven en de vraag om een mogelijke behandeling of oplossing. Steeds werd het oordeel van de eigen dierenarts bevestigd, er was geen enkele manier om de spondylose te genezen of te behandelen.

Maar toen, na lange tijd het internet afgezocht te hebben en op verschillende forums ingelogd te hebben, kwam ik uit bij een dierenarts in Duitsland, namelijk: Dierenarts Erhard Schulze.

Deze dierenarts heeft een eigen website en wat ik daarop te lezen kreeg stemde mij toch weer enigszins hoopvol, er was toch niks te verliezen en enkel iets te winnen voor Beau….

Erhard Schulze, dierenarts in het dorpje Kamen in Duitsland, behandeld gewrichtsaandoeningen op een revolutionaire wijze. Een relatief vrij nieuwe techniek met een hoog slagingspercentage (90 t/m 95 %). Het gaat om GOUDACUPUNCTUUR.

Goudacupunctuur

Deze therapievorm is in eerste instantie een “pijntherapie”. Door het veranderingen in het gewricht heeft de hond pijn. Als er geen pijn meer is, gaat de hond weer normaal bewegen (vaak beweegt hij anders/ eenzijdig om het gewricht te ontlasten). Hij wordt hierdoor weer beweeglijker, de hond krijgt zijn levensvreugde terug.
Na succesvolle behandeling heeft de hond meestal al binnen 1 – 2 weken geen pijnstillers meer nodig, bij sommige honden kan de dosis pijnstillers beduidend gereduceerd worden.

Het gaat om een eenmalige behandeling. Onze ervaring (E. Schulze, sinds 1989) leert ons dat de goudacupunctuur het hele hondenlevenlang werkt.

Tot nu toe zijn wereldwijd nooit bijwerkingen opgetreden. Een absolute voorwaarde hiervoor is dat de ingreep door een gespecialiseerde dierenarts wordt uitgevoerd.

Er zijn nauwelijks risico’s Om het goud op de acupunctuurpunt te zetten, is geen volnarcose noodzakelijk. De hond krijgt slechts een roesje en kan direct na de ingreep door een injectie weer wakker gemaakt worden.
Maar om te voorkomen dat het goud in het gewricht komt, is jarenlange ervaring met acupunctuur noodzakelijk!!
Stelt u zich voor dat een goudstukje IN het gewricht zou komen… de hond zou grote pijn lijden en zou nog slechter bewegen omdat een vreemd lichaam in het gewricht zit.

Goudacupunctuur werkt in 95 % van de gevallen. Zelden werkt ze niet, maar het goud zou in ieder geval geen andere therapievorm in de weg staan (b.v. operatie, medicijnen)

Als na uitgebreid onderzoek blijkt dat de hond voor goudacupunctuur in aanmerking komt, krijgt hij een roesje. Vervolgens wordt hij bij de acupunctuurpunten geschoren, gewassen, gedesinfecteerd.
Nu wordt een lange holle naald bij de acupunctuurpunten ingebracht (doorsnee 1,1 mm). Met een pincet ga ik 3 mm lange goudstukjes via deze holle naald bij de specifieke acupunctuurpunten zetten.

Na al deze informatie gelezen te hebben kwam er echt een blijde ontlading, er was hoogstwaarschijnlijk dus tóch een succesvolle behandeling mogelijk om Beau`s pijn weg te nemen of op zijn minst te doen verminderen. Uiteraard was de volgende stap direct een afspraak te maken met deze dierenarts uit Duitsland.

Dus er werd gebeld naar Duitsland…

Er was een goed gesprek mogelijk, daar de vrouw van deze dierenarts goed Nederlands kan spreken. Na een aantal vragen van deze mevrouw over de aandoening van Beau en onze volledige uitleg over het medische probleem, werd er positief gereageerd op de te verwachten prognose, indien Beau daar behandeld zou gaan worden. Aldus geschiede….

Na een drietal uurtjes gereden te hebben, wat het meer dan waard is allemaal, werden we heel vriendelijk ontvangen door de vrouw van de dierenarts en de assistentes.

Er volgde nog een korte uitleg van wat er zou gaan gebeuren met Beau en vervolgens was het nog heel even wachten op je beurt.

Toen Beau aan de beurt was mochten we met hem naar de praktijk, waar alles nog een keer aan de dierenarts werd uitgelegd om zo nauwkeurig mogelijk alle informatie bij elkaar te hebben voor hem. Hij maakte nog een aantal röntgenfoto`s van Beau zijn rugwervelkolom/achterhand en voor de zekerheid ook van de voorpootjes.

Op de foto`s was duidelijk te zien dat er sprake was van spondylose, brugvorming tussen de wervelschijven dus. Ook was er sprake van beginnende artrose in de linkervoorpoot, wat ook kon zorgen voor geforceerd wandelen, om de pijn minder te voelen. Maar daardoor ontstaat vaak weer een ander probleem omdat de natuurlijke beweging uit de looppas wordt gehaald.

Nu kon er dan eindelijk gehandeld worden!

Beau kreeg een roesje en viel in een slaapje. Daarop werd zijn rug met een scheerapparaat kaal geschoren, alsmede een deel van zijn linkervoorpoot.

Nu werd er met een holle naald, in de lengte over Beau zijn rug, twee rijtjes van zes prikken gezet naast elkaar. Tijdens elke prik met de holle naald, liet de dierenarts enkele miniscule goudstaafjes zakken door de holle naald. Deze kwamen dan precies terecht waar ze dienden te komen,  namelijk op het acupunctuurpunt. Door zijn jarenlange ervaring weet deze dierenarts exact waar dat precies zit.

Vervolgens werden er nog enkele goudstaafjes geplaatst in Beau zijn linkervoorpoot, wederom met behulp van de holle naald. De ingreep was geslaagd, nog even wachten totdat Beau uit zijn slaapje was ontwaakt!

Nadat Beau wakker was, nog even een blokje gelopen om eventueel een plasje te doen, hij was nog wel wat “dronken” van het roesje, daarna vol verwachting terug naar Nederland!