 |
|
|
 |
|
Wat is spondylose?
Spondylose is een aandoening aan de wervelkolom resulterend in botwoekeringen
die druk op de uittredende zenuwen veroorzaken. Bij spondylose is er een
vergroeiing (degeneratie) opgetreden tussen de wervels, aan de onderzijde
van de wervellichamen. Hierdoor ontstaat verstijving van één
tussenwervelschijf of meerdere tussenwervelschijven. Er wordt extra bot
gevormd aan de zijkanten en de onderzijde van het wervellichaam die de wervels
met elkaar verbindt. Dit bot kan omliggende weefsels irriteren wat tot klinische
klachten kan leiden. Het gevolg is pijn wat zich manifesteert afhankelijk
van de plaats waar de botwoekeringen zich bevinden. Het bewegen wordt uiterst
pijnlijk of zelfs onmogelijk.
Spondylose komt meestal voor in de halswervels, maar kan ook voorkomen in
de rug. Zeldzaam is spondylose in de nekwervels.
Oorzaken van spondylose?
Het is niet altijd duidelijk een oorzaak aan te wijzen voor het ontstaan van deze aandoening.
Wel is het zaak om de beweging bij jonge honden (pups) sterk te doseren, op deze leeftijd zijn de honden nog niet volwassen en volgroeid en bestaat een hoger risico op deze aandoening en eveneens arthrose.
Ook sporthonden waarbij teveel van hun lichaam gevraagd wordt lopen een verhoogd risico.
Verder kan er ook sprake zijn van een erfelijke kwestie.
Spondylose komt bij bepaalde middelgrote tot grote rassen veel voor, bijvoorbeeld
bij de golden retriever, boxer, de duitse dog en de dobermann en uit zich meestal op middelbare
leeftijd. Op jongere leeftijd kan spondylose evenwel ook voorkomen, maar minder frequent. Bij boxers wordt spondylose zeer frequent aangetroffen en de uitzondering
is dat het bij dit ras al op 1 à 2 jarige leeftijd kan optreden.
|
| |
|
|
|
|
Röntgenfoto van een gezonde wervelkolom.
|
Röntgenfoto van een wervelkolom
met spondylose
|
| |
Diagnose
Het bewegen van de rug wordt pijnlijk wat zich bijvoorbeeld uit in het feit
dat de hond niet meer in de auto wil springen of geen trap meer wil lopen.
Ook stijfheid bij het overeind komen na enige tijd gelegen te hebben behoort
tot de symptomen. Met behulp van röntgenopnamen kan geïnventariseerd
worden op welke plaatsen en in welke mate de aandoening aanwezig is. Zelden
is er sprake van beschadiging van de zenuwen die in de directe nabijheid
van de wervellichamen lopen. Zenuwuitval is dan ook een zeldzaam waargenomen
symptoom. Wel kan door de toegenomen weefseldruk in de directe omgeving
van de zenuw pijn ontstaan. Uiteindelijk kunnen wervels met elkaar vergroeien,
de bewegelijkheid is dan verloren maar de irritatie neemt door de stabilisatie
wel af. Helaas is de aandoening vrijwel altijd op meerdere plaatsen aanwezig
zodat er altijd wel een gevoelige plaats overblijft.
Een bijzondere locatie is die bij de overgang van de laatste lendenwervel
naar het staartbeen. Op deze plaats kunnen de botwoekeringen dusdanige vormen
aannemen dat als gevolg hiervan er wel zenuwuitval optreedt. De klachten
kunnen zo ernstig worden dat de hond euthanaseert moet worden. Deze vorm
is vooral bekend bij de duitse herder. |
| |
De behandeling
De botwoekeringen zijn niet te verwijderen, zodat de behandeling streeft
naar het vertragen van de artrosevorming en het optimaliseren van alle andere
factoren die een rol spelen bij de klachten. Vaak betreft het wat grotere
honden op gevorderde leeftijd, niet zelden zijn er dan ook nog meerdere
problemen aanwezig zoals heupdysplasie en knieproblemen.
Als de problemen goed geïnventariseerd zijn dan kan een individueel
behandelingsplan opgesteld worden.
Met behulp van medicatie en gerichte bewegingstherapie is het vaak mogelijk
om een stabiele situatie te bereiken voor de hond, vrij van pijn en met
ruim voldoende levenskwaliteit.
Preventieve maatregelen zijn bij deze aandoening niet mogelijk. |
| |
|
|
|
|